จิตวิญญาณอิกเนเชียน

“ประการแรก ข้าพเจ้าเปรียบได้กับผู้ชายทุกคนมากเพียงใด
ประการที่สอง สิ่งที่มนุษย์เปรียบได้กับทูตสวรรค์และวิสุทธิชนในสวรรค์ มองดูตัวเองเป็นบาดแผล ที่ซึ่งบาปมากมายและความชั่วช้ามากมายและพิษที่น่ารังเกียจได้เกิดขึ้น มากมาย ในแบบฝึกหัดที่สอง ทำให้ตัวเองกลายเป็นคนบาปที่ยิ่งใหญ่และใส่กุญแจมือ กล่าวคือ จะถูกผูกมัดเหมือนใส กุญแจมือ ต่อหน้าผู้พิพากษาสูงสุดนิรันด ร์ ยกตัวอย่าง นักโทษถูกใส่กุญแจมือและสมควรตายอย่างไร”

"การออกกำลังกายที่ห้า - การทำสมาธิเหนือนรก
โหมโรงแรก. Prelude แรกคือการจัดองค์ประกอบ ซึ่งอยู่ที่นี่เพื่อ ดูความยาว ความกว้าง และความลึกของนรก ด้วยภาพแห่งจินตนาการ โหมโรงที่สอง. อย่างที่สอง ถามในสิ่งที่ฉันต้องการ จะอยู่ที่นี่เพื่อ ขอความรู้สึกภายในของความเจ็บปวดที่ผู้ถูกสาปแช่งต้องทน เพื่อว่าถ้าฉันลืมความรักของพระเจ้านิรันดร์ผ่านความผิดพลาดของฉัน อย่างน้อยก็จงกลัว ความเจ็บปวดช่วยให้ฉันไม่หลงทาง
จุดแรก. จุดแรกคือการ มองด้วยจินตนาการถึงไฟและวิญญาณอันยิ่งใหญ่เช่นเดียวกับในร่างกายที่กำลังลุกไหม้ จุดที่สอง. ประการที่สอง ฟังด้วยหูคร่ำครวญ คร่ำครวญ ร้องไห้ ดูหมิ่นพระคริสต์องค์พระผู้เป็นเจ้าของเราและต่อวิสุทธิชนทั้งหมดของพระองค์ จุดที่สาม. ประการที่สามที่ ดมกลิ่นด้วยกลิ่น ควันกำมะถัน เศษซากและของเน่าเสีย จุดที่สี่. ประการที่สี่ ลิ้มรสกับรสขมสิ่งเช่นน้ำตาและความเศร้าโศก . จุดที่ห้า. ประการที่ห้า การ สัมผัส นั่นคือวิธีที่ไฟสัมผัสและเผาวิญญาณ "

"เพื่อ จินตนาการถึงพระคริสต์ พระเจ้าของเรา ทรงประทับและทรงตรึงบนไม้กางเขน ... ได้เห็นพระองค์เช่นนั้น และ ถูกตรึงที่กางเขน ... และจากชีวิตนิรันดร์ได้มาถึงความตายชั่วขณะ และเพื่อจะสิ้นพระชนม์เพื่อบาปของฉัน ภาคผนวกที่หก ไม่ อยากนึกถึงสิ่งที่เป็นสุขหรือปีติ เช่น สง่าราศีแห่งสวรรค์ การฟื้นคืนพระชนม์ เป็นต้น การพิจารณาปีติและความสุขใด ๆ ทำให้เราไม่รู้สึกเจ็บปวดและเสียใจและหลั่งน้ำตาให้กับบาปของเรา: สิ่งที่ฉันต้องการจะคร่ำครวญต่อหน้าเรา และรู้สึกเจ็บปวดและควรนึกถึงความตายและการพิพากษา ภาคผนวกที่เจ็ด ประการที่เจ็ด เพื่อจุดประสงค์เดียวกัน เพื่อ กีดกันตัวเองจากแสงทั้งหมด ปิดมู่ลี่และประตู ขณะที่ฉันอยู่ในห้อง ถ้าไม่ใช่สำหรับสวดมนต์ อ่านหนังสือ และรับประทานอาหาร "

“ประเด็นแรกคือการเห็นบุคคล นั่นคือ การได้เห็นแม่พระ โยเซฟ และพระกุมารเยซู ข้าพเจ้าทำให้ตัวเองเป็นคนยากจนและเป็นคนจนของทาสที่ไม่คู่ควร มองดูพวกเขาและรับใช้พวกเขาตามความต้องการของพวกเข วิธีที่สาม. ประการที่สาม การ สั่งสอนเนื้อหนัง กล่าวคือ ให้ความเจ็บปวดตามสมควร ซึ่งให้โดยการสวมผ้าคาดผมหรือเชือกหรือโซ่เหล็กข้างเนื้อ โดยการเฆี่ยนหรือทำให้บาดเจ็บ และความเข้มงวด อย่างอื่ บันทึก. ที่ดูเหมือนจะเหมาะสมและปลอดภัยที่สุดเกี่ยวกับการบำเพ็ญตบะก็คือ ความเจ็บปวดควรรู้สึกได้ถึงเนื้อหนัง และไม่เข้าไปในกระดูกจึงทำให้เกิดความเจ็บปวดและไม่เป็นโรค"